O książce: rok / Słowo „akatyst” ma pochodzenie greckie; „akathistos khimnos” dosłownie oznacza „śpiew niesiodłany”. Tak nazywa się uroczysta doksologia na cześć naszego Pana Jezusa Chrystusa, Matek Bożych, Aniołów i świętych, których chrześcijanie zwykle słuchają na stojąco. Prawie wszyscy akatyści w tym zbiorze zostali spisali w języku cerkiewno-słowiańskim w różnych wiekach, najczęściej przez duchownych, a czasem przez pobożnych świeckich. Nazwiska autorów zwykle nie są wskazywane. Stopniowo autorzy są rusyfikowani przez Kościół słowiański, co wyjaśnia brak jednolitego systemu pisowni w akatystach wreszcie, akatyści dziękczynni zostali już napisali po rosyjsku. Akatyści są jedną z najbardziej ukochanych modlitw rosyjskich chrześcijan i jesteśmy z nimi szczęśliwi, że możemy spełnić życzenie wielu z nich: uporządkować teksty akatystów aby móc nie tylko uczestniczyć w ich czytaniu w kościele, które jest obecnie niedostępne dla wielu, ale także wykorzystać je do wspólnego czytania w domu: „Gdzie dwóch lub trzech gromadzi się w imię Moje, tam jestem pośród nich „(Mateusza 18:20). Choć jesteśmy proszeni o publikowanie poszczególnych akatystów, wolimy połączyć w jednym zbiorze wszystkich akatystów, których mamy, zarówno powszechnych, jak i mało znanych, aby zebrane w nich ziarna duchowego piękna nie przepadły, ale służyły chwale naszego Boga i Jego święci.